Expeditite Dalton Boek

28 - Wie heeft het bedacht en waar komt het vandaan?

“Toen ik voor het eerst mijn schooltje binnenliep, schrok ik. Er stond een grote kachel midden in het lokaal en de schoolbanken waren in lange rijen in de houten vloer vastgeschroefd. In een laatje van mijn bureau vond ik een rooster van alle lessen die ik zou moeten geven. Dat rooster had de vorige juf er voor me laten liggen. Toen ik dat rooster en die inrichting van mijn lokaal zag, dacht ik: Zo kan ik niet lesgeven.”

“Daarom heb ik nog voordat het schooljaar begon, in de laatste week van de zomer vakantie, de oudste kinderen op school uitgenodigd. Ik heb ze gevraagd om mee te denken hoe we het jaar zouden kunnen starten en hoe we er samen een leuk jaar van zouden kunnen maken.”

“Dat was een succes. We bedachten samen dat de kinderen leuke taken moesten krijgen, waaraan ze zouden kunnen door werken. Want als kinderen moeten wachten, gaan ze zich vervelen. En zich vervelende kinderen gaan vervelend doen.”

“Het was eigenlijk best handig om de leerlingen mee te laten denken. Ze voelden zich daardoor verantwoordelijk en waren blij dat ze serieus genomen werden.”

“De oudste kinderen gaven ook de tip om tafelgroepen te maken. Dan konden zij de jongere kinderen in de groepjes helpen. We spraken ook af dat we elke week zouden evalueren hoe het ging.”

Zo zag Parkhurst eerste schooltje er ongeveer uit.