Expeditite Dalton Boek

16 - Wat is er anders op een daltonschool?

Sanne en Maurice hebben voor hun onderzoek samen een afspraak gemaakt met de directrice van de school, mevrouw De Graaf. Ze willen graag van haar horen wat zij allemaal over het dalton- onderwijs kan vertellen. Maurice pakt hun lijstje met vragen erbij. “Ze heet mevrouw Helen Parkhurst! Zij heeft het daltononderwijs bedacht. Ze leefde in de vorige eeuw en kwam uit Amerika. Haar school bestaat nog steeds! Dat is een beroemde en deftige school, de New York Dalton School!”

“Weet u misschien iets over die... eh... mevrouw van Dalton... Hoe heet ze ook al weer?”

Maurice probeert aantekeningen te maken. Maar praten en schrijven gaat moeilijk samen.

“Vraag jij maar verder, Sanne, dan zal ik wel schrijven!”

“Weet u wat die mevrouw Parkhurst precies wilde?”

“Helen Parkhurst wilde dat kinderen zelfstandiger en actiever zouden zijn. In haar tijd moest een kind nog braaf, stil en zelfstandig werken. Dat moest volgens haar anders.”

“Precies, volgens mevrouw Parkhurst willen kinde ren juist graag actief zijn. Ze zijn nieuwsgierig en willen graag van alles weten en van alles doen. En het liefst leren kinderen dingen in het echt. Mevrouw Parkhurst liet kinderen aan interessante taken werken. Ze wilde de kinderen ook leren om te kiezen hoe ze het werk moesten aanpakken. En de kinderen moesten elkaar ook kunnen helpen!”

“Dat zei mijn oma ook. Mijn oma vertelde zelfs dat ze vroeger les kreeg in stilzitten!”